مدلسازی مالکیت مسکن در مناطق شهری ایران

مسکن به عنوان یک کالای با دوام ، غیرمنقول ، ضروری ، ناهمگن ، دارای هزینه های بالای معاملاتی ، چند بعدی ، دارای پیامدهای جنبی ، دارای ارزش سرمایه ای و دارای ارتباطات پسین و پیشین ، سهم زیادی در بودجه خانواده ، ارزش افزوده ، سرمایه گذاری ثابت ناخالص ملی ، و اشتغال کشور دارد. برتری مسکن ملکی از نظر کیفیت واحدهای مسکونی ، آسایش و رفاه خانوادگی ، کمک به رشد اقتصادی ، افزایش ثروت خانوارها، تشخیص و منزلت اجتماعی ، موقعیت تحصیلی فرزندان خانوار، کاهش آسیب ها و ناهنجاری های اجتماعی ، افزایش حجم سرمایه گذاری های خانوارها، مشارکت مدنی و ثبات همسایگی نسبت به مسکن استیجاری و اهمیت برآورد کششهای مختلف تقاضا برای هر نوع تصرف (ملکی و استیجاری) زمینه ساز مطالعات تعیین نوع تصرف و تقاضا برای انواع تصرف مسکن در اقتصاد گردیده است. دراین مطالعه که از داده های مقطع عرضی استفاده می شود ، هدف تعیین عوامل موثر بر نوع تصرف و تقاضا برای هر نوع تصرف ملکی و استیجاری است . برای تحقق این هدف با استفاده از داده های مربوط به ویژگیهای اجتماعی و اقتصادی خانوارهای نمونه شهری ، قیمت مسکن و برخی از داده های برآورد شده بوسیله الگوهای رساله در سال 1379، اقدام به تخمین توابع تعیین کننده نوع تصرف شده است. برای محاسبه متغیرهای درآمد دائمی و نسبت ارزش به اجاره به عنوان دو متغیر موثر بر مالکیت از روش حداقل مربعات معمولی استفاده شده است. براساس برآورد های انجام شده با استفاده از مدل لاجیت، درآمد دائمی، درآمد جاری ، اندازه خانوار ، سن سرپرست خانوار، برخورداری از درآمد بدون کار و بار تکفل خانوار با مالکیت مسکن رابطه مستقیمی داشته و متغیرهایی چون ، همسر داشتن سرپرست خانوار، بی همسری سرپرست در اثر طلاق و یا فوت همسر، اشتغال به تحصیل سرپرست، باسوادی سرپرست ، درآمد موقتی ، عضویت در تعاونی مسکن ، توان دو اندازه خانوار و سکونت خانوار دراستان تهران رابطه معکوسی با مالکیت مسکن داشته اند. تقاضا برای مسکن ملکی و استیجاری و کششهای مختلف هر نوع تصرف با دو فرض وابستگی جملات اختلال توابع تعیین کننده نوع تصرف و برآورد کننده تقاضا برای هرنوع تصرف و عدم وابستگی جملات اختلال این دو تابع برآورد شده است.